Na budowie 3. bloku chińskiej Elektrowni Jądrowej Xudabao zainstalowano chwytacz rdzenia

Data dodania: środa, 19 stycznia 2022, autor: nuclear.pl

Jak informuje Rosatom, na budowie bloku nr 3 chińskiej elektrowni Xudabao zainstalowano chwytacz rdzenia reaktora WWER-1200. Chwytacz rdzenia to element systemów bezpieczeństwa niektórych bloków jądrowych generacji III.

Jego zadaniem jest zatrzymanie materiału stopionego rdzenia reaktora w skrajnie mało prawdopodobnej sytuacji, w której pozbawione przez dłuższy okres chłodzenia paliwo jądrowe topi się, spływa na dno zbiornika ciśnieniowego reaktora a następnie, wskutek dalszej generacji ciepła powyłączeniowego, przetapia się przez powłokę zbiornika i wypływa pod jego dno. Chwytacze, poza solidną obudową, zawierają także tzw. materiał ofiarny, który topi się pod wpływem oddziaływania stopionego rdzenia, miesza z nim i wiąże niebezpieczne substancje, nie pozwalając na ich ucieczkę.

We współczesnych rosyjskich reaktorach WWER (najnowszych wersjach eksportowych WWER-1000, a także wszystkich WWER-1200 i -1300) chwytacz ma postać cylindrycznego zbiornika montowanego bezpośrednio pod zbiornikiem ciśnieniowym reaktora. To zresztą na rosyjskiej konstrukcji reaktorze, WWER-1000 model W-428 pierwszego bloku chińskiej EJ Tianwan, chwytacz rdzenia zastosowano po raz pierwszy w praktyce.

Nieco odmienne rozwiązanie przewidziano we francuskim reaktorze EPR, gdzie chwytacz przesunięty jest względem osi zbiornika, co ma ułatwić jego usunięcie po hipotetycznej ciężkiej awarii.

Warto wskazać, że nie wszystkie reaktory generacji III wyposażane są w chwytacze. Alternatywnym rozwiązaniem jest. tzw. in-vessel retention (IVR), czyli konstrukcja zapewniająca, że nawet stopiony rdzeń nie może opuścić zbiornika ciśnieniowego. Wymaga to zaprojektowania odpowiednich pasywnych systemów odprowadzania ciepła od zbiornika, na dno którego spłynąć mogłoby stopione paliwo.

Co ciekawe, takie rozwiązanie po raz pierwszy zastosowano także właśnie z reaktorem WWER, choć w bardzo specyficznej realizacji: chodzi o fińską EJ Loviisa, w której reaktory WWER-440 model W-213 zabudowano w obudowach bezpieczeństwa konstrukcji amerykańskiej firmy Westinghouse (co dało początek żartobliwej nazwie „Eastingouse”, jaką w branży czasami określa się te instalacje).

Koncepcja IVF znalazła następnie zastosowanie w kolejnych projektach reaktorów ciśnieniowych Westinghouse: niezrealizowanym AP600 oraz najnowszym AP1000.

Warto nadmienić, że do tej pory w energetycznym reaktorze wodnym ciśnieniowym nigdy nie doszło do awarii, w której chwytacz rdzenia mógłby okazać się przydatny.