Serwis informacyjny
Transport wirników niskoprężnych turbin parowych z Fessenheim do Blayais
Data dodania: czwartek, 13 stycznia 2022, autor: nuclear.pl
We wtorek do portu Blaye w ujściu Żyrondy przybył nietypowy transport: dwa używane wirniki niskoprężnych turbin parowych. Wirniki pochodzą z przedwcześnie wyłączonej Elektrowni Jądrowej Fessenheim. Ponieważ ich stan zapewnia możliwość jeszcze wielu lat bezproblemowej eksploatacji, operator francuskich elektrowni jądrowych EDF zdecydował się na przewiezienie ich do innego obiektu, EJ Blayais.
![Transport wirników niskoprężnych turbin parowych, fot. David Thierry/SUD OUEST](./wiadomosci/buttony/nowe/22011303.jpg)
Transport tych elementów nie był prosty ze względu na gabaryty. Każdy wirnik ma średnicę 5,3 metra i waży 153 tony. Z tego powodu transport odbywał się głównie drogą wodną: w dół Renu, przez Rotterdam i do portu w ujściu Żyrondy. Ostatni 30-kilometrowy odcinek wirniki pokonują droga lądową, przy użyciu specjalnych 16-osiowych platform. Pierwszy transport zrealizowano dzisiaj, drugi zaplanowany jest na piątek.
Taki „przeszczep” jest możliwy ze względu na podobieństwo technologii zastosowanych w elektrowniach Fessenheim i Blayais. W obu tych elektrowniach wybudowano bloki klasy 900 MW z reaktorami wodnymi ciśnieniowymi, choć reaktory CP1 w Blayais są nieco nowszą konstrukcją od CP0 z Fessenheim, które były pierwszymi francuskimi energetycznymi reaktorami ciśnieniowymi.
Dwublokowa elektrownia Fessenheim została przekazana do eksploatacji w 1978 roku. W lipcu 2011 roku francuski dozór jądrowy zatwierdził przedłużenie jej eksploatacji o 10 lat. Plany dotyczące tych jednostek zmieniały się jeszcze kilkakrotnie, na pewnym etapie ich odstawienie miało być powiązane z uruchomieniem bloku Flamanville-3, ostatecznie jednak zagadnienia te rozdzielono, a oba bloki (będące też od lat przedmiotem napięć w stosunkach francusko-niemieckich z uwagi na swoją przygraniczną lokalizację) ostatecznie wyłączono w pierwszej połowie 2020 roku po 42 latach pacy.
Elektrownia Blayais jest nieco nowsza, jej cztery bloki uruchamiano w latach 1981-1983. Aktualne plany EDF i francuskiego rządu zakładają co najmniej 50-letnią eksploatację tych jednostek, których projektowy resurs wynosił 40 lat; uzyskano już stosowną zgodę francuskiego dozoru jądrowego. W przeszłości EDF analizował możliwość 60-letniej eksploatacji wszystkich posiadanych bloków, jednak w przypadku najstarszych bloków CP0 i CP1 opłacalność wyjścia poza horyzont 50-letni stoi pod znakiem zapytania.