Lokalizacja elektrowni jądrowych
Szwecja (Królestwo Szwecji)
Historia energetyki jądrowej Szwecji sięga 1957 roku kiedy to na przedmieściach Sztokholmu rozpoczęto budowę pierwszego bloku produkującego ciepło. Budowa EJ Ågesta wyposażonej w ciężkowodny reaktor PHWR zakończyła się w 1962 roku a sam blok rozpoczął działalność w 1964. Początkowa moc 60 MWt została zwiększona do 80 MWt, produkowano również niewielką ilość energii elektrycznej (12 MWe). Przez zakończeniem budowy EJ Ågesta, która pracowała do 1974 roku, rozpoczęto budowę większego reaktora R4 w Marviken, przeznaczonego zarówno do produkcji energii elektrycznej, jak i plutonu, jednakże projekt został anulowany w 1970 roku.
W latach 70. zbudowano i uruchomiono 6 bloków, kolejne 6 – do 1985 roku. Dziewięć bloków BWR zostało zaprojektowanych przez szwedzką firmę ASEA, a trzy bloki PWR przez amerykański Westinghouse. Łącznie w tych latach na południowym i wschodnim wybrzeżu Szwecji pracowało 12 bloków jądrowych w czterech lokalizacjach: EJ Barseback (2 bloki BWR o mocy 600 MWE), EJ Forsmark (3 bloki BWR o początkowej mocy 990 MWe), EJ Oskarshamn (3 bloki BWR o mocy 440, 580 i 1050 MWE) oraz EJ Ringhals (1 blok BWR o mocy 881 MWe i 3 bloki PWR o mocy 820, 1072 i 1130 MWe).
Po wypadku w EJ TMI w 1979 roku w Szwecji odbyło się krajowe referendum w sprawie przyszłości energetyki jądrowej, po którym w 1980 roku szwedzki parlament postanowił, że nie należy budować kolejnych elektrowni jądrowych, a do 2010 roku należy zakończyć wycofywanie się z energii jądrowej. Kwestie bezpieczeństwa energii jądrowej ponownie podniesiono po wypadku w Czarnobylu w 1986 roku.
Pod koniec lat 90. podjęto dyskusję na temat zamknięcia najstarszego bloku w EJ Barseback, jednocześnie szwedzki rząd nałożył na elektrownie jądrowe podatek od mocy jądrowej (effektskatten). W 2005 roku zamknięto drugi blok EJ Barseback. W czerwcu 2016 roku ogłoszono porozumienie, w ramach którego, w ciągu dwóch lat wycofano podatek od mocy jądrowych, zezwolono również na budowę do dziesięciu nowych reaktorów jądrowych w istniejących lokalizacjach, aby zastąpić wycofywane bloki.
W 2016 i 2017 roku wycofano z eksploatacji dwa bloki BWR w EJ Oskarshamn. W grudniu 2019 roku zamknięto blok 2 z reaktorem PWR w EJ Ringhals a w grudniu 2020 roku blok 1 z reaktorem BWR tej samej elektrowni.
Wycofanie się Szwecji z energetyki jądrowej jest tematem kontrowersyjnym w kraju. Ostatnie badania opinii publicznej pokazują, iż prawie połowa Szwedów jest gotowa rozważyć budowę nowych bloków jądrowych a zdecydowana większość (77%) chce zachowania istniejącej floty jądrowej.
Zapotrzebowanie tego 10-milionowego kraju wg. IEA w 2018 roku wyniosło 135,64 TWh i w 49% było pokryte przez energetykę jądrową a w 48% przez hydroenergetykę (Szwecja jest importem netto energii elektrycznej – ok. 36 TWh).
W latach 70. zbudowano i uruchomiono 6 bloków, kolejne 6 – do 1985 roku. Dziewięć bloków BWR zostało zaprojektowanych przez szwedzką firmę ASEA, a trzy bloki PWR przez amerykański Westinghouse. Łącznie w tych latach na południowym i wschodnim wybrzeżu Szwecji pracowało 12 bloków jądrowych w czterech lokalizacjach: EJ Barseback (2 bloki BWR o mocy 600 MWE), EJ Forsmark (3 bloki BWR o początkowej mocy 990 MWe), EJ Oskarshamn (3 bloki BWR o mocy 440, 580 i 1050 MWE) oraz EJ Ringhals (1 blok BWR o mocy 881 MWe i 3 bloki PWR o mocy 820, 1072 i 1130 MWe).
Po wypadku w EJ TMI w 1979 roku w Szwecji odbyło się krajowe referendum w sprawie przyszłości energetyki jądrowej, po którym w 1980 roku szwedzki parlament postanowił, że nie należy budować kolejnych elektrowni jądrowych, a do 2010 roku należy zakończyć wycofywanie się z energii jądrowej. Kwestie bezpieczeństwa energii jądrowej ponownie podniesiono po wypadku w Czarnobylu w 1986 roku.
Pod koniec lat 90. podjęto dyskusję na temat zamknięcia najstarszego bloku w EJ Barseback, jednocześnie szwedzki rząd nałożył na elektrownie jądrowe podatek od mocy jądrowej (effektskatten). W 2005 roku zamknięto drugi blok EJ Barseback. W czerwcu 2016 roku ogłoszono porozumienie, w ramach którego, w ciągu dwóch lat wycofano podatek od mocy jądrowych, zezwolono również na budowę do dziesięciu nowych reaktorów jądrowych w istniejących lokalizacjach, aby zastąpić wycofywane bloki.
W 2016 i 2017 roku wycofano z eksploatacji dwa bloki BWR w EJ Oskarshamn. W grudniu 2019 roku zamknięto blok 2 z reaktorem PWR w EJ Ringhals a w grudniu 2020 roku blok 1 z reaktorem BWR tej samej elektrowni.
Wycofanie się Szwecji z energetyki jądrowej jest tematem kontrowersyjnym w kraju. Ostatnie badania opinii publicznej pokazują, iż prawie połowa Szwedów jest gotowa rozważyć budowę nowych bloków jądrowych a zdecydowana większość (77%) chce zachowania istniejącej floty jądrowej.
Zapotrzebowanie tego 10-milionowego kraju wg. IEA w 2018 roku wyniosło 135,64 TWh i w 49% było pokryte przez energetykę jądrową a w 48% przez hydroenergetykę (Szwecja jest importem netto energii elektrycznej – ok. 36 TWh).