Rumunia, pod koniec lat 70., zaplanowała budowę czteroblokowej elektrowni w miejscowości Cernavodă nad Dunajem. Po rozważeniu zarówno rosyjskiej technologii WWER-440, jak i kanadyjskiej CANDU, ostatecznie wybrano tą ostatnią i w 1977 roku rumuński rząd podpisał umowę z AECL.

Prace przygotowawcze na budowie rozpoczęto w 1980 roku, a oficjalnie budowa pierwszego bloku rozpoczęła się w lipcu 1982 roku, a drugiego bloku - w lipcu 1983 roku. W ciągu następnych czterech lat rozpoczęto budowę również kolejnych trzech bloków (na skutek błędnej decyzji Ceauşescu).



Realizację projektu przerwano w grudniu 1990 roku po upadku reżimu Ceauşescu. Dokończono a następnie uruchomiono w 1996 roku jedynie pierwszy blok elektrowni. W 2003 roku wznowiono prace na budowie trzeciego bloku, który we wrześniu 2007 roku została przekazany do komercyjnej eksploatacji.

Bloki 3 i 4 są od 10992 roku zabezpieczone, ich poziom zaawansowania jest szacowany na około 15%. Od 2002 roku Rumunia podejmuje starania aby wznowić ich budowę, najpierw z europejskimi firmami a później z chińskim China General Nuclear.

W sierpniu 2020 Rumunia ogłosiła przetarg na wykonanie studium wykonalności dotyczącego ukończenia bloków 3 i 4. Ogłoszenie przetargu było konsekwencją decyzji opublikowanej w styczniu 2020 roku, o anulowaniu wstępnej umowy inwestycyjnej podpisanej w maju 2019 roku z CGN.

Zapotrzebowanie na energię elektryczną kraju o prawie 20 milionowej populacji w 2019 roku wyniosło 54,7 TWh i w 29% było pokryte przez elektrownie wodne, 26% przez elektrownie węglowe i 20% przez elektrownię jądrową.