Lokalizacja elektrowni jądrowych
Elektrownia Jądrowa Ignalina
EJ Ignalina składa się z dwóch bliźniaczych jednostek z reaktorami RBMK-1500. Każda jednostka składa się z 6 budynków. Dwa oddzielne budynki reaktorów A1 i A2 sąsiadują z głównym budynkiem D1/D2, w którym zlokalizowano sterownię, pomieszczenia elektryczne i sekcję odgazowywaczy. Budynek odgazowywaczy sąsiaduje z budynkiem maszynowni. Główna część EJ Ignalina jest zlokalizowana 400-500 m od brzegu jeziora Drukshiai.
Obydwie jednostki zawierają następujące główne wyposażenie: przechowalnik nisko-aktywnych odpadów, przechowalnik wysoko-aktywnych odpadów, instalację przetwarzania ciekłych odpadów radioaktywnych, otwarte urządzenie sterownicze i systemy wspomagające. Budynki, w których umieszczono 12 generatorów Diesla (po 6 na każdą jednostkę), zapewniających awaryjne źródło zasilania, są fizycznie oddzielone od innych budynków. Oddzielne systemy pomp skonstruowane są dla każdej jednostki w celu ciągłego dostarczania wody na potrzeby własne elektrowni.
EJ Ignalina posiada reaktory typu kanałowego, chłodzone lekką wodą i moderowane grafitem RBMK-1500.
Reaktory RBMK-1500 są największymi reaktorami energetycznymi na świecie. Moc cieplna jednej jednostki wynosi 4.800 MW, moc elektryczna - 1.500 MW. EJ Ignalina, jak wszystkie elektrownie z reaktorami RBMK ma układ bezpośredniego obiegu chłodzenia. Chłodziwo cyrkulując w obiegu zamkniętym przepływa przez kanały paliwowe w rdzeniu o średnicy 11,8 m i wysokości 7 m i podgrzewa się z 260°C (na wlocie do kanału) do 285°C (na wylocie z kanału). Wydajność wody wynosi 40 - 48 tyś. m3/h. Powstająca w reaktorze nasycona para wodna o wydajności 8.800 t/h jest podawana pod ciśnieniem 6,5 MPa na turbinę.
Jako paliwo wykorzystuje się dwutlenek uranu UO2 wzbogacony w izotopy rozszczepialne 235U do ok. 2,0%. Rdzeń reaktora RBMK-1500 zawiera 1.661 kanałów paliwowych i 235 kanałów z prętami kontrolnymi. Wykorzystanie paliwa, określone wypaleniem, wynosi 21,6 MWd/kg.
Pierwszy etap projektu elektrowni jądrowej zawierał dwa bloki energetyczne. Każda jednostka z jednym reaktorem miała dwie turbiny 750 MWe. Każda jednostka była wyposażona w system transportu paliwa i sterownię. Maszynownia, pomieszczenia oczyszczenia gazów i układy przygotowania wody były wspólne dla wszystkich jednostek.
Przed wyłączeniem pierwszego bloku 31 grudnia 2004 roku EJ Ignalina produkowała średnio 74% elektryczności konsumowanej na Litwie.
Dane techniczne:
Nazwa bloku | Ignalina 1 | Ignalina 2 |
---|---|---|
Typ reaktora | LWGR | LWGR |
Model | RBMK-1500 | RBMK-1500 |
Moc brutto [MWe] | 1380 | 1300 |
Moc netto [MWe] | 1185 | 1185 |
Moc [MWt] | 4800 | 4800 |
Rozpoczęcie budowy | 1.05.1977 | 1.01.1978 |
Osiągnięcie krytyczności | 4.10.1983 | 1.12.1986 |
Włączenie do sieci | 31.12.1983 | 20.08.1987 |
Rozpoczęcie eksploatacji | 1.05.1984 | 20.08.1987 |
Moderator | graphite | graphite |
Chłodziwo | H2O | H2O |
Paliwo | U02 | U02 |
Operator | VI Ignalinos atomine elektrine | |
Właściciel | VI Ignalinos atomine elektrine | |
Status | Wyłączony 31.12.2004 | Wyłączony 31.12.2009 |