Ignalińska Elektrownia Jądrowa jest zlokalizowana w najbardziej na wschód wysuniętym rejonie Litwy. Elektrownia została wybudowana na południowym brzegu jeziora Drukshiai, 39 km od miasta Ignalina. Zajmuje teren około 0,75 km². Najbliższe większe miasto to Wilno (126 tyś. mieszkańców) położone 130 km od elektrowni i Daugavpils (126 tyś. mieszkańców) na Łotwie oddalone o 30 km. 6 km od elektrowni zlokalizowano miasto Visaginas (32,6 tyś. mieszkańców), w którym mieszkają pracownicy Ignalińskiej EJ.

Ignalińska Elektrownia Jądrowa składa się z dwóch bliźniaczych jednostek z reaktorami typu kanałowego, chłodzonymi lekką wodą i moderowanymi grafitem RBMK-1500. Każdy blok składa się z 6 budynków. Dwa oddzielne budynki reaktorów A1 i A2 sąsiadują z głównym budynkiem D1/D2, w którym zlokalizowano sterownię, pomieszczenia elektryczne i sekcję odgazowywaczy. Budynek odgazowywaczy sąsiaduje z budynkiem maszynowni. Główna część EJ Ignalina jest zlokalizowana 400-500 m od brzegu jeziora Drukshiai.

Obydwie jednostki zawierają następujące główne wyposażenie: przechowalnik nisko-aktywnych odpadów, przechowalnik wysoko-aktywnych odpadów, instalację przetwarzania ciekłych odpadów radioaktywnych, otwarte urządzenie sterownicze i systemy wspomagające. Budynki, w których umieszczono 12 generatorów Diesla (po 6 na każdą jednostkę), zapewniających awaryjne źródło zasilania, są fizycznie oddzielone od innych budynków. Oddzielne systemy pomp skonstruowane są dla każdej jednostki w celu ciągłego dostarczania wody na potrzeby własne elektrowni.

Reaktory RBMK-1500 są największymi reaktorami energetycznymi na świecie. Moc cieplna jednego bloku wynosi 4 800 MW, moc elektryczna - 1 500 MW. Ignalińska Elektrownia Jądrowa, jak wszystkie elektrownie z reaktorami RBMK ma układ bezpośredniego obiegu chłodzenia. Chłodziwo cyrkulując w obiegu zamkniętym przepływa przez kanały paliwowe w rdzeniu o średnicy 11,8 m i wysokości 7 m i podgrzewa się z 260°C (na wlocie do kanału) do 285°C (na wylocie z kanału). Wydajność wody wynosi 40 - 48 tyś. m³/h. Powstająca w reaktorze nasycona para wodna o wydajności 8.800 t/h jest podawana pod ciśnieniem 6,5 MPa na turbinę.

Jako paliwo wykorzystuje się dwutlenek uranu UO₂ wzbogacony w izotopy rozszczepialne ²³⁵U do ok. 2,0%. Rdzeń reaktora RBMK-1500 zawiera 1 661 kanałów paliwowych i 235 kanałów z prętami kontrolnymi. Wykorzystanie paliwa, określone wypaleniem, wynosi 21,6 MWd/kg.

Pierwszy etap projektu elektrowni jądrowej zawierał dwa bloki energetyczne. Każda jednostka z jednym reaktorem miała dwie turbiny 750 MWe. Każda jednostka była wyposażona w system transportu paliwa i sterownię. Maszynownia, pomieszczenia oczyszczenia gazów i układy przygotowania wody były wspólne dla wszystkich jednostek.

Przygotowania do budowy dwóch reaktorów RBMK-1500 rozpoczęto w 1974 roku. Pierwszy beton na budowie pierwszego bloku wylano w 1977 roku, a na budowie drugiego bloku w 1978 roku. Po raz pierwszy krytyczność bloki osiągnęły odpowiednio w 1983 i 1986 roku, a synchronizowano je z siecią w 1983 i 1987 roku. Do komercyjnej eksploatacji bloki zostały oddane odpowiednio w 1985 i 1987 roku.

Po wejściu Litwy do UE podjęto decyzję o całkowitym zamknięciu elektrowni. Pierwszy blok został zamknięty 31 grudnia 2004 roku, zamknięcie drugiego bloku nastąpiło 31 grudnia 2009 roku.

W ostatnim roku działalności drugiego bloku elektrowni jądrowej w Ignalinie, tj. w 2009 roku, całkowita produkcja energii elektrycznej wyniosła na Litwie 13,1 TWh z tego w elektrowni jądrowej 10,0 TWh co stanowiło 76,5%.

Zapotrzebowanie na energię elektryczną kraju o 2,8 milionowej populacji w 2019 roku wyniosło 12,4 TWh i w 12% było pokryte przez elektrownie wiatrowe, w 7% przez hydroenergetykę. Około 70% energii elektrycznej jest przez Litwę importowane.

Obecnie w elektrowni prowadzony jest, finansowany ze środków Międzynarodowego Funduszu na rzecz Wsparcia Likwidacji Ignalińskiej Elektrowni Jądrowej, projekt jej demontażu i dekontaminacji.

Dane techniczne:

Nazwa bloku	Ignalina 1	Ignalina 2
Typ reaktora	LWGR	LWGR
Model	RBMK-1500	RBMK-1500
Moc elektryczna brutto [MWe]	1380	1300
Moc elektryczna netto [MWe]	1185	1185
Moc termiczna [MWt]	4800	4800
Rozpoczęcie budowy	1.05.1977	1.01.1978
Osiągnięcie krytyczności	4.10.1983	1.12.1986
Włączenie do sieci	31.12.1983	20.08.1987
Rozpoczęcie eksploatacji	1.05.1984	20.08.1987
Moderator	graphite	graphite
Chłodziwo	H2O	H2O
Paliwo	U02	U02
Operator	VI Ignalinos atomine elektrine
Właściciel	VI Ignalinos atomine elektrine
Status	Wyłączony 31.12.2004	Wyłączony 31.12.2009