Historia energetyki jądrowej w ówczesnym ZSRR rozpoczęła się 1946 roku kiedy to uruchomiono pierwszy w Europie reaktor jądrowy F-1. W 1954 roku natomiast uruchomiono pierwszą na świecie doświadczalną elektrownię jądrową w skali półtechnicznej o mocy 6 MW w Obnińsku.

Obecnie (luty 2022) w Rosji pracuje 38 bloków jądrowych zlokalizowanych w 11 elektrowniach jądrowych (w tym pływająca elektrownia Akademik Łomonosow) o łącznej zainstalowanej mocy powyżej 30,5 GWe. W trzech elektrowniach: Kurskiej, Leningradzkiej i Smoleńskiej pracuje jeszcze łącznie 9 bloków RBMK-1000, w EJ Biblino pracują trzy bloki z reaktorami kanałowymi EHP-6.



W Biełojarskiej EJ pracują dwa bloki chłodzone sodem na neutrony prędkie BN-600 i BN-800 o mocy odpowiednio 560 i 820 MWe. Pływająca elektrownia jądrowa jest zasilana dwoma reaktorami KLT-40S o mocy 32 MWe każdy. Pozostałe bloki wyposażone są w reaktory WWER, w tym 4 bloki to WWER-1200, 13 bloków - WWER-1000 i 5 bloków - WWER-440 różnych modyfikacji.

W budowie są obecnie dwa bloki WWER-TOI (WWER-1300 model W-510K) w Kurskiej Elektrowni Jądrowej. Powstające bloki zastępują moce wytwórcze, przewidzianych do wycofania z eksploatacji, reaktorów RBMK-1000.

W 2021 roku w Siewiersku rozpoczęto też już budowę unikalnego kompleksu bloku energetycznego z reaktorem na neutrony prędkie BREST-OD-300 wraz z modułem do produkcji i ponownego przetwarzania wypalonego paliwa.

W 2020 roku w kraju o populacji 144 milionów osób zapotrzebowanie na energię elektryczną wyniosło 1 047,03 TWh, z czego 215,75 TWh wyprodukowano w elektrowniach jądrowych co stanowiło 20,6% całkowitej produkcji. Ponad 50% zapotrzebowania na energię elektryczną jest zapewniane przez elektrownie gazowe, a niecałe 20% przez elektrownie wodne.