Budowa pierwszych cywilnych bloków jądrowych zapoczątkowana została przez CEA - francuski komisariat do spraw energii atomowej powołany w 1945 roku. Począwszy od uruchomionego w 1959 roku w ośrodku Marcoule reaktora G2 o mocy 43 MWe wyposażonego w reaktor chłodzony gazem UNGG, łącznie powstało osiem bloków tego typu, przy czym ostatnie zostały zamknięte w latach 90. XX wieku.

W 1962 roku rozpoczęto budowę eksperymentalnego reaktora HWGCR moderowanego ciężką wodą i chłodzonego dwutlenkiem węgla w Elektrowni Jądrowej Brennilis. Zamknięty w 1985 roku zakład przechodzi obecnie etap 2 prac demontażowych.

We Francji pracowały również dwa bloki z reaktorami na neutrony prędkie: Phenix, którego budowę rozpoczęto w 1968 roku i Superphenix, którego budowa rozpoczęła się 1974 roku. Obydwa reaktory zostały zamknięte w latach 90. ze względu na szereg pojawiających się problemów technicznych.



Wszystkie obecnie pracujące we Francji bloki to zbudowane w latach 70. i na początku lat 80. PWR w trzech wariantach konstrukcyjnych: klasa 900 MWe (nieznacznie różniące się projekty CP0, CP1 i CP2), klasa 1300 MWe (projekty P4 i P’4) oraz klasa 1450 MWe (projekt N4). Najliczniejszą grupę stanowią trzy pętlowe bloki klasy 900 MWe, których większość zbudowano w latach 70. Wszystkie 34 bloki w 2002 roku przeszły jednolity przegląd wydłużający ich żywotność o 10 lat. Bloki tej klasy pracują w EJ Gravelines (6), EJ Dampierre (4), EJ St-Laurent (2), EJ Chinon (4), EJ Fessenheim (2), EJ Bugey (4), EJ Le Blayais (4), EJ Cruas (4) i EJ Tricastin (4).

22 lutego oraz 29 czerwca 2020 roku wyłączono odpowiednio blok 1 i 2 najstarszej francuskiej Elektrowni Jądrowej Fessenheim położonej w regionie Franche-Comté przy granicy z Niemcami.

Kolejną grupę stanowią bloki projektu P4 i P’4, których zbudowano łącznie 20. Projekty te różnią się nieznacznie jeżeli chodzi o układ budynku. Bloki pracują w EJ Penly (2), EJ Paluel (4), EJ Flamanville (2) EJ Nogent (2), EJ Cattenom (4), EJ St-Alban (2) i EJ Golfech (2). W latach 1984-1991 rozpoczęto budowę dwóch elektrowni Chooz B i Civaux z reaktorami N4. Ich komercyjna eksploatacja rozpoczęła się jednak dopiero odpowiednio w 2000 i 2002 roku ze względu na problemy w układzie odprowadzania ciepła.

W 2007 roku w EJ Flamanville rozpoczęto budowę nowej generacji bloku 1650 MWe z reaktorem EPR. Projekt doznał znacznych opóźnień i przekroczenia kosztów, obecnie planuje się jego oddanie w 2022 roku.

Zapotrzebowanie na energię elektryczną kraju o 67,5-milionowej populacji w 2018 roku wyniosło 480,37 TWh i w ponad 83% było pokryte przez energetykę jądrową.